Luizen
Een van de grootste problemen bij de kip is de luis. Je kunt de luis met het blote oog zien en zijn te herkennen aan de zes pootjes. Er zijn verschillende soorten luizen: Je hebt de bruine lichaamsluis, veerluis, goniodes, donsluis, kippenkopluis en de vleugelluis. Deze luizen zitten op het lichaam. En kunnen zo zorgen voor jeuk, kaalheid en in het ergste geval voor bloedarmoede zorgen.
De behandeling bestaat vooral uit het verwijderen van de neten, de kippen te sprayen met insecticide, en het omgeving goed schoon te maken. Doe je dat niet dan treed er vrij snel herbesmetting op.
Rode bloedmijt
Kippen hebben vaak last van luizen, vlooien en mijten. De bekendste is de rode bloedluis. Als je die eenmaal in je kippenhok hebt, krijg je die ook niet zomaar meer weg.
Eigenlijk is de bloedluis, maar een mijt. De bloedluis heeft namelijk 8 poten ipv 6. Daarom is de rode bloedmijt een betere naam.
In tegenstelling tot de luis is de rode bloedmijt overdag niet te zien. De rode bloedmijt is erg goed in het verstoppen in strooisel of gleuven, maar als je ’s nachts in het kippenhok met een zaklamp zou schijnen zou je zien dat de mijten zich overal bevinden.
De kip kan er erg ziek van worden en in het ergste geval kan er zelfs bloedarmoede ontstaan. De bloedmijt kan ook verschillende ziektes overbrengen zoals de E- coli bacterie.
Ook bij de mensen kan de bloedluis voor problemen zorgen zoals huidirritaties maar, ook kan de bloedmijt ziektes overdragen bijvoorbeeld Q- koorts en pasteurellose.
Er is wel een test waarmee je kan zien hoeveel rode bloedluis er in het hok aanwezig is. Dat doe je door een kartonnetje in een pijpje te doen. Voor dat het kartonnetje geplaatst wordt, wordt het eerst op een weegschaal gewogen.
Ja kan het aantal bloedluizen ook ongeveer schatten aan de hand van de rode en bruine korrels in het kartonnetje.
Vlooien
De vlooien zet net als de luizen zichtbaar. De vlooien zijn te herkennen aan de bewegelijkheid. Bij aanrakingen springen de vlooien weg. Vlooien hebben een nog groter risico op de gezondheid van de kip. Het kan voor ernstige bloedarmoede zorgen. Als je last hebt van vlooien, maak het hok goed schoon met een middel tegen vlooien. En herhaal die net zo lang tot de vlooien helemaal weg zijn.
Hennen die geen eieren leggen
Als hennen geen eieren leggen kunnen daar verschillende redenen voor zijn. Het is heel moeilijk te achterhalen wat het probleem dan is. Een legstop kan ook gewoon een natuurlijk verschijnsel zijn. Voorbeelden zijn: Dat een hen te oud is, in de rui of broeds. Maar er kunnen ook andere zaken spelen zoals een ziekte, stress of legnood. Hieronder worden verschillende oorzaken besproken.
Eierproductie: In de natuur wordt bij de geboorte al vastgelegd hoeveel eieren een hen in haar leven gaat leggen. Het is ook een beetje afhankelijk van het soort ras, een hen zal in het begin van haar leven meer eieren leggen dan aan het eind van haar leven. Gemiddeld doet een hen 25 uur om een ei te leggen.
Voer: Hennen die bepaalde voedingsstoffen tekort komen kunnen ook minder eieren leggen of helemaal niet. Daarom is het belangrijk om het juiste voer te geven. Heel belangrijk is dat het voer niet te vet is en dat er voldoende grit, maagkiezel en af en toe fruit en groente in zitten. Van graan worden hennen vet, en stoppen ze uiteindelijk met eieren leggen.
Stress: Als een hen stress heeft kan het gebeuren dat ze tijdelijk geen eieren legt. Er zijn allerlei redenen dat een hen gestrest kan zijn. Bijvoorbeeld door het verplaatsen van het hok of dieren die zich rond het hok ophouden. Soms kan het wel even duren voordat de rust in het hok is teruggekeerd.
Rui: Een hen die in de rui is legt veel minder eieren of helemaal niet. Dat komt omdat het aanleggen van nieuwe veren veel energie en kalk kost. Waardoor de eierproductie op een laag pitje wordt gezet. Bijvoeren met eiwitrijk voedsel kan de ruiperiode versnellen.
Kippenziekte: Hennen die een ziekte bij zich hebben, zullen ook een verminderde eierproductie hebben. De kippen hebben namelijk dan de energie nodig om van de ziekte te herstellen. Je kunt het herkennen als hennen ziek zijn dan vertonen ze afwijkend gedrag en hebben ze meestal ziektesymptomen.